Leerkracht zijn is toch geen vrijwilligerswerk?

 

Vorige week hoorde ik hem weer tijdens een training: “Je bent leerkracht en dat doe je ook vanuit je passie, je hart en een soort van idealisme, dus ik vind het heel normaal dat je dan meer uren werkt, dan waar je voor betaald krijgt. Daarmee laat je je betrokkenheid bij de school en je leerlingen zien.”

 

Ben je moeder Theresa?

Ohh…als ik deze uitspraak hoor, dan gaan de haren me direct overeind staan. Ik krijg daar een soort moeder Theresa idee bij. Moeder Theresa, getroffen door het lot van de talloze dakloze zieken en stervenden, zwervende kinderen, hongerigen en leprozen, besloot haar leven te wijden aan deze armsten der armen. Belangeloos zette zij zich voor hen in.

 

Met idealisme alleen kun jij de boodschappen niet betalen

Natuurlijk heb je ooit gekozen voor een baan in het onderwijs, vanuit je grote hart voor kinderen en misschien ook wel vanuit een stukje idealisme. En dat is natuurlijk heel mooi en moet je zeker ook vasthouden.

Maar laten we vooral ook eerlijk zijn…uiteindelijk werk je toch vooral om je hypotheek en andere zaken te kunnen betalen? Om te kunnen leven? En toch niet alleen omdat je er van de kinderen zoveel voor terug krijgt? Want daar kun je je weekboodschappen bij de supermarkt toch echt niet van betalen.

 

Leerkracht zijn is toch geen vrijwilligerswerk?

Is de bereidheid om op je vrije zaterdag inkopen doen voor school de Action, 3 dagen op kamp gaan met je leerlingen, terwijl niet alle uren worden gecompenseerd en/of op je vrije zondagmorgen in de kerk zitten voor een kerkschoolgezinsdienst niet voldoende bewijs van betrokkenheid bij de school en je leerlingen?

Waarom moeten daar ook nog zoveel onbetaalde overuren tegenover staan? Leerkracht zijn is toch geen vrijwilligerswerk?

 

Even een rekensommetje voor je

Laatst had ik hierover een gesprek met een van mijn coachklanten. Zij staat twee dagen per week voor de klas. Een werktijdfactor van 0,4. En zij zat in salarisschaal LA10, wat een bruto fulltime maandsalaris inhoudt van € 3009,-. Met een werktijdfactor van 0,4 is dat bruto € 1203,60 per maand.

Nu werkt deze leerkracht structureel 8 uren per week meer, dan dat zij volgens haar werktijdfactor zou moeten. Puur omdat zij haar werk niet klaar krijgt in de tijd die daarvoor staat en omdat ze vanuit haar overgrote verantwoordelijkheidsgevoel het moeilijk vindt om keuzes te maken in wat ze wel en niet doet.

Ik maakte voor haar onderstaande globale rekensom (en globaal, omdat dit soort berekeningen niet mijn vak zijn, maar omdat het puur om het inzicht gaat): 12x 1203,60 = €14.443,20 (vakantiegeld en 13e maand even buiten beschouwing gelaten) 40% van 1659 uur = 663,60 uur. Dus €14.443,20 bruto staat voor 663,20 werk per jaar. Dit staat voor een bruto uursalaris van €21,78.

Nu werkt deze leerkracht structureel 8 uren per week meer. Dus 41,48 x 8 uur = 331,84 uur op jaarbasis meer. Daardoor staat €14.443,20 bruto niet voor 663,20 uur werk, maar voor 995,04 (663,20+331,84) uren werk. Haar brutosalaris is dan ineens niet meer €21,78, maar nog maar €14,52 bruto per uur en dat voor iemand die HBO of hoger geschoold is en 10 jaar werkervering als leerkracht heeft. Ik betaalde mijn vorige schoonmaakster meer per uur uit.

Hoe voelt dat nu voor je, als je dit bedrag ziet en leest? Wat doet dit met je?

 

Een eye-opener

Voor deze leerkracht was de bovenstaande rekensom in ieder geval een enorme eye-opener. Het werd voor haar ineens inzichtelijk dat ze op de huidige manier niet langer meer door kon gaan, omdat de balans tussen geven en nemen steeds verder uiteen liep. Ze moet vanaf nu keuzes maken in wat ze wel en niet meer doet en de hoeveelheid energie die ze eraan besteedt.

En natuurlijk is het niet mijn bedoeling om met deze blog te zeggen dat je vanaf nu elk gewerkt uur tot op de minuut moet bijhouden en dat je nooit meer eens iets extra’s kunt of mag doen. Dat is absoluut niet mijn bedoeling en dat zorgt ook niet voor een prettige samenwerking.

Maar het is wel belangrijk om te beseffen dat geven (jouw tijd en energie) en nemen (jouw salaris) met elkaar in balans moeten zijn voor een gezonde arbeidsrelatie. Dit moet je niet zien als een statisch geheel, maar als een balans die voortdurend meebeweegt. De ene keer geef je wat meer, dan andere keer neem je wat meer.

 

Ik ben benieuwd welk inzicht deze blog jou heeft gegeven. Laat je het weten in een reactie?

 

Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief

En ontvang gratis het e-book: In 5 stappen naar minder stress voor de klas.

Je bent succesvol ingeschreven. Het e-book is onderweg.

Pin It on Pinterest

Share This